-Μπρακάτσι –μπρακατσάρβαλο, ποιος σε μπρακατσαρβαλογύρισε;
-Ο γιος του μπρακατσαρβαλογυριστή
-Να ‘χα κι εγώ τα σύνεργα τα ύνεργα του γιου του μπρακατσαρβαλιστή, θα σε μπρακατσαρβαλογύριζα καλύτερα απ’ τον γιο του μπρακατσαρβαλιστή.
Παίρνοντας αφορμή από εφτό ο μπάρμπα Τιπούκειτος εσχολίασε πικρόχολα: Αν είχα εγώ, σ’μπεθέρα «Μαύρα», τα σύνεργα, τα ύνεργα του γιου του μπρακατσαρβαλιστή, θα σε μπρακατσαρβαλογύριζα καλύτερα απ’ τον γιο του μπρακατσαρβαλιστή. Θα σο’δινα, δηλαδή, εκειά που δικαιούσαι, για να ‘χεις για το ψωμάκι σου, γιατί σ’ αλλουνούς μάλλον δεν λείπει το ψωμί αλλά το … παντεσπάνι. Τότενες κάποιος απ’τ’ς «ομογενείς», που ούλοι τ’ς είναι γραμματιζούμενοι, εσχολίασε:Σήμερα το παντεσπάνι το λένε Μύκονο και Namos κ.τ.τ. Και με νια ελαφριά απόχρωση ειρωνείας, ίσως και αυθάδειας , ερώτησε τον μπάρμπα Τιπούκειτο, μάλλον για να ντονε δοκιμάσει: Για πες μας όμως, μπάρμπα, το «μαζί τα φάγαμε» δεν ισχύει; Κι ο μπάρμπας μου, απαντώντας στην πρό(σ)κληση, αρχίνησε τ’ν ανάλυσή του με τον τρόπο του Κωνσταντίνου Καβάφη:
Το «μαζί τα φάγαμε» του κυρ Θόδωρου, παιδιά, ισχύει, περίπου όσο κι οι νόμοι μας. αλλά η θεια «Μαύρα» κατατάσσεται στους «ισχνογάστορες», σ’εκεινούς δηλαδή που έχουνε μικρό στομάχι -οι κακές γλώσσες λένε από την αφαγία, ενώ ο κυρ Θόδωρος με την υπερτροφική γαστέρα λέει πως είναι το φυσικό τ’ς. Οι «μικρογάστορες», βέβαια, δεν μπορούνε να βγάνουνε απ’την κοιλιά τ’ς ετούτα κι εκειά ... Απ’τ’ν άλλη μεριά, η σ’μπεθέρα η «Μαύρα» δεν είναι απίθανο να ‘χει βασιλική καταγωγή – απ’τον Οδυσσέα - , σίγουρα όμως κατάγεται απ’τον Αδάμ, κατά τας γραφάς. Πέρα από φτο, η σ’μπεθέρα, άκουσον – άκουσον, εξεγέλασε τ’ν εφορία, κρύβοντας περιουσιακά τ’ ς στοιχεία, όπως η αλ’πού εξεγέλασε το κοράκι και του επήρε το τερί. Έχει αφορολόγητα:νια φωτογραφία τ’ς μάνας τ’ς του 1910, ένα κοντέσι5 με γαϊτάνι, δυο πάντες με γεωμετρικές παραστάσεις, δυο υπεραιωνόβια … λυχνάρια, ένα αλώνι όπου δένει τον γάιδαρό τ’ς και, μεταξύ μας,ι πιθανότατα είναι αρχαιολογικός χώρος, όπως εξάλλου και το σπίτι τ’ς, και δεν ξέρω τι άλλο. [Όσο τάλεε εφτά, η θεια «Μαύρα» εσταυροκοπιόντανε συνέχεια). Και απορώ που δεν φιγουράρει τ’ όνομα τ’ς σ’πεθέρας στη λίστα Λαγκάρντ. Στο σημείο εφτό, εμπήκε στην κουβέντα ένας ακόμα απ’την παρέα των «ομογενών» με το παρατσούκλι Πλάτωνας, άνεργος με δύο μεταπτυχιακά που το’χει ρίξει στη φιλοσοφία, κι αουπανώβαλε6 σ’όσα άκουσε: Εδώ που τα λέμε, δηλαδή, ανατρέπονται ούλες οι θεωρίες. Ανατρέπεται, για παράδειγμα, εκειό πο’λεε ο Ηράκλειτος, πως δηλαδή ο κόσμος είναι σύνθεση αντιθέτων, που κλειδώνουνε μεταξύ τ’ς με την «παλίντονον αρμονίαν», ενώ η περίπτωση τ’ς θεια «Μαύρας» δείχνει πως ο κόσμος αποτελεί ξεχαρβάλωμα αντιθέτων, που με την «παλίντονον δυσαρμονίαν» εκσφενδονίζονται σε άλλο «στερέωμα» το καθένα. Και για να ντο κάμει λιανά, πετάει τη (ρητορική) ερώτηση: «Μπορείτε να φανταστείτε στο ίδιο κάδρο τη θεια «Μαύρα» και την «Κλεοπάτρα» των βορείων προαστείων του κλεινού άστεως, πόχει και μπάρμπα στην όποια Κορώνη και στο όποιο City; Αστεία πράματα. Την αλήθεια με το ψέμα, μπορεί να ντις ιιδείτε να παντρεύονται μεταξύ τ’ς, εφτό όμως όχι.
Ματαπαίρνοντας τη σκυτάλη ο μπάρμπα Τιπούκειτος εσχολίασε πικρόχολα: Άκου εδώ, παιδί μου. Εκειόνε πο’χει δύναμη τονε γνοιάζει για τα χρέη τ’ς κάθε θεια Μαύρας όσο γνοιάζει και τ’ς κουρνάκλες7 τ’ς Καρακοφωλιάς8. Οι εξαιρέσεις είναι σπάνιες. Κι ο γνωστός ορισμός τ’ς ισότητας, που τονε ξέρτε καλύτερα από μένανε, πως χρειάζονται άνισα μέτρα, για να ‘χει κι ο ξωμάχος κάπως να πορεύεται, είναι για κατανάλωση. Μπορεί να λέει το σύνταγμά μας πως οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου9 , αλλά συνήθως τα άνισα μέτρα δεν είναι υπέρ τ’ς θεια «Μαύρας». Και δεν το εννοώ εφτό οικονομικά, αλλά μοναχά νομικά, που λένε κι οι δεκεόροι. Ίσως το σύνταγμα να είναι κάτι σαν τ’ς 10 εντολές, που τ’ς έδωκε ο Θέους στ’ς ανθρώπ’ς με τον Μωυσή, αλλά πόσοι τ’ς σέβονται, εκτός ίσως από ανθρώπους σαν τη θεια «Μαύρα»; Κιαπέ στ’ν καθ’μερ’νότητά μας, για10 να κουτήσει να κάμει νια αίτηση η θεια «Μαύρα» για το ίδο θέμα με την «Κλεοπάτρα» και να ιδούμε πού θα γείρει η πελάτζα. Κι έπειτα, ο σοφός παππούλης μας ο Πρωταγόρας, είπε και ελάλησε: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος»11 (για ούλα τα πράματα μέτρο είναι ο άνθρωπος), αμφισβητώντας πως υπάρχει νια αλήθεια για ουλουνούς τ’ς ανθρώπ’ς. Εμείς όμως το μετράμε όπως μας συμφέρει και λέμε και κάνουμε, όσο μπορούμε, ό,τι μας κατσαρίζεται12. Εσύ όμως, σ’μπεθέρα «Μαύρα», πας πάντα με το σταυρό στο χέρι. Γι αυτό, σύμφωνα με τη λογική τ’ς αλ’πούς με την κομμένη ουρά, ένας μοναχά νόμος μας λείπει, ο νόμος που να ορίζει πως όποιος έχει φ’λότιμο κι είναι σωστός άνθρωπος θα υφίσταται τ’ς συνέπειες του … νόμου! Πρόσεχε, λοιπόν,, σ’μπεθέρα. Χαλάς τ’ν πιάτσα.
Κι η θεοσεβούμενη θεια Μαύρα: Δ’λαδή, συμπέθερε, «τα καλά και συμφέροντα» όχι όμως για την ψ’χή μας αλλά για τ’ν τσέπη μας. Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι αλαιμαρχάμε13 και δεν κοιτάμε τίποτ’ άλλο πέρα από κειο που μας συμφέρει. Κι αν έχουμε και το μαχαίρι και το πεπόνι, γου κι αγλοίμανο στ’ς αλλουνούς. Και αλησμονάμε πως ούλοι θα ματαδώκουμε στ’ φύση τον πηλό απ’ τον οποίο εφκιαστήκαμε. Τι είναι, λοιπόν, ο άνθρωπος; Ένα τίποτα γιομάτο εγωισμό. Κι αφού μας εχαιρέτησε κι ευχαρίστησε τον μπάρμπα Τιπούκειτο για τ’ς συμβουλές του, έφυγε για να πάει στη στραβωμάτα τ’ς,να πλύνει, να ποτίσει το γάιδαρό της και να μάσει και κανιά βρούβα για το βραδινό τ’ς.
Μ’εφτήνη όμως την κουβέντα για τ’ν αλαζονεία και τα συμφέροντα εκεινώνε που έχουνε και τα γένια και τα χτένια, εφουρκίστηκε ο μπάρμπας μου και εσχολίασε πως όσοι έχουνε τη δύναμη θα μπορούανε να αλλάξουνε και τον … πάπα, με τον ισχυρισμό ότι εφτό ορίζει η … ευσέβεια και το θρησκευτικό τ’ς καθήκον. Και για να μην μας μείνει κανιά αμφιβολία γι’αυτό, εβούτηξε στην παγκόσμια ιστορία και μας υπενθύμισε πως τα δύο μέτρα και σταθμά που κάνουνε χλιμίδια τ’ς κανόνες του διεθνούς δικαίου (πόλεμοι, προσφυγικό κ.λπ.) τα’χουνε οι ισχυροί ψωμοτύρι. Βέβαια, άμα βρίσκουνε τρόπο, περάνε το δ’κό τ’ς καμουφλαρισμένα, αλλιώς χρησιμοποιούνε τη Βία14 και τ’ αδέρφια τ’ς, χωρίς να λογαριάζουνε τίποτα.. Μην κοιτάτε που, ενώ τη χρησιμοποιούνε, επίσημα τ’ν … καταδικάζουνε! Θα μου πείτε, εσυνέχισε, και τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπορούνε να κάμουνε τίποτα; Τα πράματα δείχνουνε πως δεν μπορούνε να κάμουνε εκειό που πρέπει. Μπορεί, βέβαια, να ξεμπλοκαριστήκανε απ’ τ’ς δαγκάνες του Ψυχρού Πολέμου, όμως η κατάσταση δε σ’κώνει «αστεία». Τα είδαμε και τα βλέπουμε στο Κυπριακό, στο Γιουγκοσλαβικό, στη Μέση Ανατολή, κ.λπ. Οι ισχυροί, βλέπ’τε, επιβάλλουνε τη θέλησή τ’ς με το άστε ντούε15.
Και για να αναλύσει, κατά το συνήθειο του, το φαινόμενο, ματαεπιστρατεύει τον Θουκυδίδη, αξιοποιώντας τον περίφημο διάλογο Αθηναίων –Μηλίων16.
Το 416 π. Χ. , που λέτε, οι Αθηναίοι επιτεθήκανε χωρίς ανάγκη κι αφορμή στη Μήλο, που ήτανε απ’ την ίδια φυλή με τ’ς Σπαρτιάτες, θέλοντας να ντηνε βάλουνε στη συμμαχία τ’ς. Στο μικρό εφτό νησί η Αθήνα έκανε σα βουρλισμένη, απειλώντας το αδύναμο νησί πως, αν κάμει κόνξες, αγλοίμαό του. Το δίκιο επήε περίπατο, γιατί εδιαφένευε το νιτερέσο.17 Ο κυνισμός και το θράσος τ’ς Αθήνας στον παρακάτου διάλογο είναι άνω ποταμών:
Μήλιοι: Και πώς θα να‘τανε καλό για μας να υποδουλωθούμε και σε σας να’στενε τ’ αφεντικά μας;
Αθηναίοι:Γιατί εσείς θα έχ’τε γλυτώσει τα χερότερα κι εμείς θα κερδαίσουμε, αν δεν σας καταστρέψουμε
-Και δεν δέχεστε να ‘μαστε ουδέτεροι και φίλοι σας;
-Όχι, βέβαια. Σας εγελάσανε. Γιατί η φιλία σας θα να’ναι απόδειξη τ’ς αδυναμίας μας να σας γονατίσουμε, ενώ το μίσος σας για μας, αφού σας κάμουμε καλά, θα να’ναι απόδειξη τ’ς δύναμής μας.
- Εμείς όμως, που είμαστε ακόμα λεύτεροι, θα να’ναι ντροπή να μην προσπαθήσουμε να αποφύβγουμε τ’ν υποδούλωση.
- Κοντά στο νου κι η γνώση. Γιατί δεν θα ντα βάλ’τε μαζί μας σαν ίσοι με ίσους, αφού είστενε τίποτα μπροστά στη δύναμή μας, για να δείξτε την παλικαριά σας και να αποφύβγ’τε την ντροπή, αλλά παίρν’τε απόφαση για να ντηνε γλυτώσ’τε, αν δεν μας αντισταθείτε. Πώς να ντο κάμουμε; Είμαστε πλιο ισχυροί και πρέπει να ντο δείχνουμε. Το να ντα δίνεις ούλα για το δίκιο κοστίζει πολύ ακριβά και βάνει σε μεγάλους μπελιάδες εκεινούς που ‘ναι απ’κάτου. Μη μας δυσκολεύ’τε, λοιπόν, και δεν θα χάσ’τε ούτε εσείς.
Τι πα’ να πούνε ούλα εφτά, παρά να αφήκουνε οι Μήλιοι τ’ς Αθηναίους να ντους βάλουνε (στο) χέρι με τη θέλησή τ΄ς; συνεχίζει ο μπάρμπα Τιπούκειτος. Όσο για την κατάληξη τ’ς υπόθεσης, οι Μήλιοι δεν υποχωρήσανε, κι οι Αθηναίοι δεν αφήκανε ρουθούνι απ’ όσους ενήλικους επιάσανε, ενώ τα γυναικόπαιδα τα πουλήσανε στα σκλαβοπάζαρα. Το κοντροστάρισμα18, λοιπόν, γένεται ανάμεσα στ’ν αλαζονεία των ισχυρών απέναντι στ’ς μικρούς κι ανίσχυρους λαούς. Η δύναμη και το δίκιο δεν πάνε μαζί. Οι Αθηναίοι επερηφανευόντανε για τ’ν ελευθερία και τη δημοκρατία στ’ν πόλη τ’ς (σας θυμίζει κάτι;), αλλά τα πράματα ήτανε «άστα να πάνε» στ’ς πόλεις που ’χανε βάλει στο χέρι, ακόμα κι αν εφτές ήτανε « σύμμαχοι» τ’ς Αθήνας. Όσο για το σήμερα, ο μπάρμπα Τιπούκειτος,εξεκίνησε με νια ιστορική αναδρομή, υπογραμμίζοντας πως το 1953 στη διάσκεψη του Λονδίνου αποφασίστηκε από τ’ς δανειστές τ’ς διαλυμένης απ’τον πόλεμο και καταχρεωμένης Γερμανίας,-ανάμεσά τους κι η Ελλάδα- επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, μείωση επιτοκίων και κούρεμα του προπολεμικού και του μεταπολεμικού χρέους απάνου από 50%. Και για να ντα κάμω πιο λιανά, επρόσθεσε ο μπάρμπας μου, από τα 30 περίπου δις μάρκα του χρέους του, το γερμανικό δημόσιο αποφασίστηκε να πλερώσει 11 μοναχά δις και άλλα 3,5 δις θα ντα πλερώνανε εμπορικές γερμανικές τράπεζες. Μάλιστα, το 1990, η ενωμένη πια Γερμανία προσανατολίστηκε στο να προχωρήσει σε μια ειδική έκδοση ομολόγων, με τα οποία θα εξόφλαε ένα μέρος του προπολεμικού γερμανικού χρέους. Και χωρίς να θέλω να βάλω στον ίδιονε παρονομαστή τ’ς τότε συνθήκες με τ’ς σημερινές, χρήσιμο θα να’τανε να ντα μετράμε ούλα και με την πολιτική μεζούρα και με την ηθική. Και, για να’χουμε ένα μέτρο σύγκρισης, εσυνέχισε, νια πρόσφατη έρευνα19 λέει πως το 95% των μνημονιακών δανείων επήε, για να σωθούνε ευρωπαϊκές τράπεζες και να μη ζημιωθούνε άλλοι ιδιώτες πιστωτές, επήανε δηλαδή τα δάνεια «υπέρ τ’ς αεροπορίας», που λένε. Κι ακόμα Έκθεση τ’ς Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής τ’ς Ελλάδας για τη διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών επισημαίνει ότι συνολικά το ποσό των απαιτήσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία ανέρχεται στα 269.547.005.854 ευρώ20. Σύμφωνα όμως με την ίδια Έκθεση, η Γερμανία βάσει των αναγκαστικών συμβάσεων ουδέποτε ετήρησε τα συμφωνηθέντα. Κι εκεί που μας χρωστάανε μας πήραν και το βόιδι. Κιαπέ21 σου λένε γιατί πριν από λίες μέρες στην Κρήτη γερμανοί τουρίστες αρνηθήκανε να πλερώσουνε το κόμιστρο σε ταξιτζή, με τον ισχυρισμό πως …χρωστάμε στ’ χώρα τ’ς !!!.
Σ’εκειό το σημείο επαρατηρήσαμε ούλοι δυο φράσεις που είχε γράψει με μεγάλα γράμματα απάνου σ’ένα στρατσόχαρτο ο Πλάτωνας: Quo vadis, Europe? Quo vadis, Psorokostaina?22
Ο μπάρμπας μου εσχολίασε πως ούτε εφτός ο τόσο μορφωμένος νέος, ο «Πλάτωνας», αλλά ούτε και το τεράστιο μέγεθος του αρχαίου Πλάτωνα λέει τίποτα στ’ς «κλειδοκράτορες» και πως, αν έζούανε σήμερα οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι, μπορεί να’τανε κι άνεργοι. Στην καλύτερη περίπτωση θα επαίρνανε των ομματιών τους για τα ξένα, εκτός ίσως από τον Σωκράτη. Κι εσυνέχισε τ’ν ανάλυση, λέγοντας πως ακόμα και στα Χορτάτα οι χωροφυλάκοι τ’ς κοσμικής τάξης ερίξανε τ’ς κεραυνούς τ’ς με τη φαρμακόγλωσσα του κ. Piranhas, βάνοντας στο στόχαστρο τον πάρεδρο του χωριού μας, που ετόλμησε να ντο πάρει απάνου του για κάποιο δ’κό μας θέμα:
- Γιατί , άπιστε Θωμά, άφηκες τον μπάρμπα Τιπούκειτο να δώκει το χωράφι του στη θεια «Μαύρα», για να δένει τον γάιδαρό τ’ς;
- Γιατί δεν είμαστε γαϊδούρια.
- Μα δεν βλέπ’τε πως κρατάω το μυδράλλιο «Troika -Thesmos»;
- Μα κι εγώ πρέπει να προστατέψω τ’ν αξιοπρέπεια τ’ς θεια «Μαύρας», όπως μας όρισε ο μπάρμπα Φωτεινός, αλλιώς δεν θα να’μουνα Λευκαδίτης23.
Εκειός τότενες, εκνευρισμένος, είπε το γνωστό «Δεν υπάρχει πλέον ανθύπατος εις την Λευκάδα!». Και ήτανε έτοιμος να εξαπολύσει τ’ς κεραυνούς του, όταν ξαφνικά επετάχτηκε ο τρελός (;) του χωριού κι αρχίνησε να απαγγέλνει με καμπανιστή φωνή ένα απόσπασμα από ποίημα του Παλαμά24:
"Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα, ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι. Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι, και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι, λύκοι ώ κοπάδια οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη." .
Ακ’λουθήσανε φωνές αποδοκιμασίας για τον Piranhas, που δεν επίστευε στ’αυτιά του. Άναψε και κόρωσε κι εξέσπασε σε απειλές και βρισές : Γι’ αυτά που λέτε θα σας κανονίσω καλά! Για τ’ν ώρα, σας βάνω πρόστιμο, που το διπλασιάζω, γιατί είστενε προκλητικοί, και το προσθέτω σ’ όσα μου χρωστάτε με… τόκους υπερημερίας, γιατί είναι καλοκαίρι κι είναι μεγάλη η μέρα (!). Και θα θέσω το θέμα επί κουρελούς ή καλύτερα επί γερμανικού τάπητος, αν δηλαδή θα σας κουρέψουμε με την ψιλή ή με το ξουράφι με το οποίο εκόβανε οι πρόγονοί σας βεντούζες ή αν θα χρησιμοποιήσουμε βδέλες. Όσο για το άλλο κούρεμα που χαλεύτε , να πάτε να κουρευτείτε, παλιο … Μα πριν προλάβει να αποτελειώσει τη βρισά, εσκεπάσανε τη φωνή του τα γκαριξίδια απ’το γάιδαρο τ’ς θεια Μαύρας (για μια φορά ακόμα ο παρεξηγημένος κι υπομονετικός γάιδαρος επρόσφερε στον παγκόσμιο πολιτισμό ), ενώ την ίδια σχεδόν στιγμή αρχίνησε να βαράει δαιμονισμένα την κόρνα απ’το αγροτικό του Λευτέρη ο τρελός του χωριού: μπίιιιιιιπ, μπίιιιιπ …
Μόλις ετελείωσε η «συναυλία», ο Piranhas έξω φρενών επαραπάτησε, έπεσε απάνου σ’ένα καφάσι με ντομάτες κι έκαμε άγιατρο το “ Ugo Boss” κουστούμι του, σηκώνοντας «ούρρα»25 απ’τη μαρίδα με μαέστρο τον τρελό του χωριού. Εγίνηκε δηλαδή τ’ς παλαβής. Κι ο Piranhas, με τσαλακωμένη πια την κουστουμιά του, επέταξε κάτι σε αγγλικά που δεν ήτανε Οξφόρδης αλλά ανάκατα με τη μυθική γλώσσα των Λαιστρυγόνων και που το κύριο νόημα, αν βγάλουμε τα μπιπ, ήτανε: «Tha sas deixo ego possa apidia pairnei o sakos».
Κι ο μπάρμπα Τιπούκειτος κατέληξε με το γνωστό καβαφικό στίχο: Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος.
Εφτά μας είπε ο μπάρμπας μου. Και για να’χω το καλό ρώτημα: Πότα26, λοιπόν, μετά τις ύβρεις και την «ύβριν» θα ακολουθήσει η «νέμεσις», η τιμωρία δηλαδή τ’ς αλαζονείας των ισχυρών; Θεός δεν είμαι ούτε κι ο μάντης Κάλχας και γι’ αυτό είναι δύσκολο όχι μοναχά να προβλέψω πότα θα γένει εφτό, αλλά και να ιστορήσω και τα ρέστα. Σταματάω, λοιπόν, εδώ, αφήνοντας το ερώτημα αναπάντητο και για έναν πρόσθετο λόγο: δεν μου περισσεύει χώρος.
Για τη Σύνταξη: Έκτορας Γ. Χόρτης
ΛΕΞΙΚΟ |
1 Ομογενείς: στη χορτιώτικη ντοπιολαλιά σημαίνει άτομα χορτιώτικης καταγωγής που διαμένουν εκτός Λευκάδας και εμφανίζονται πού και πού στο χωριό, συνήθως στις καλοκαιρινές διακοπές. 2 Αλ. Παπαδιαμάντης, Το μοιρολόι της φώκιας 3 Νια βαντάκα σκουτιά = μια στίβα ρούχων 4 Στο φτερό = σε ετοιμότητα 5 Κοντέσι = γυναικείος βαρύς παραδοσιακός επενδύτης χωρίς μανίκια για ηλικιωμένες. 6 Αουπανωβάνω = προσθέτω, βάζω επιπλέον, πλειοδοτώ 7 Κουρνάκλες = καρακάξες 8 Καρακοφωλιά = περιοχή των Χορτάτων (<κορακοφωλιά) 9 Άρθρο 4 του συντάγματος 10 Για να κουτήσει =ας τολμήσει 11 Πλάτων, Θεαίτητος, 166d 12 Ό,τι μας κατσαρίζεται =ό,τι μας κατεβαίνει, ό,τι θέλω 13 Αλαιμαρχάω =γίνομαι άπληστος, βουλιμικός 14 Βία:θεότητα του πολέμου στην ελληνική μυθολογία, μόνιμη συνοδός του Δία.Αδέρφια της το Κράτος, ο Ζήλος και η Νίκη 15 Με το άστε ντούε =με το έτσι θέλω 16 Θουκυδίδης, Μηλιακά, βιβλίο Ε, 84 -116 17 Νιτερέσο =συμφέρον, κέρδος 18 Κοντροστάρισμα =αντιπαράθεση 19 Έρευνα της «Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας» (ESMT), στη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt (Τίτλος :Wo die Griechenland – Hilfsgelder gelandet sind) 20 Ειδικότερα στην Έκθεση επισημαίνονται, μεταξύ άλλων, και τα εξής: Μεταξύ των πολεμικών επανορθώσεων περιλαμβάνονται απαιτήσεις από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με βάση τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919. Στην Ελλάδα … από το επανορθωτικό ποσό των 485.975.000 χρυσών μάρκων έχουν εισπραχθεί 7.275.380 χρυσά μάρκα. Το υπόλοιπο ποσό προσδιορίστηκε από την Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σε 9.189.270.837 ευρώ. Όσον αφορά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο προσδιορισμός του ΓΛΚ βάσει της Συνδιάσκεψης των Παρισίων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι καθαρές απαιτήσεις της Ελλάδας από τη Γερμανία ανέρχονται σε 6.741.07.692 δολάρια ΗΠΑ του 1938, ποσό που υπολογίζεται στα 309.498.827.179,51 ευρώ [ … ]. 21 Κιαπέ =κι ύστερα, και μετά 22 Quo vadis? = (λατινικά) πού πας; Υπάρχει και ομώνυμο μυθιστόρημα, που έγινε κινηματογραφική ταινία από τον Μέρβιν Ληρόι με τον Ρόμπερτ Τέηλορ και την Ντέμπορα Κερ. 23 Αρ. Βαλαωρίτη, Φωτεινός, «Ου να χαθείς! Με ντροπιασες! Δεν είσαι Λευκαδίτης!" 24 Κ. Παλαμάς, Γύριζε 25 Ούρρα!, επιφώνημα =ζήτω (γερμ. Hurra!) 26 Πότα =πότε |
Το γράμμα της Σύνταξης
Άρθρο του ΑΓΓΕΛΟΥ Γ. ΧΟΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου