Ποικίλα 19ου Φύλλου

Ωσεί όναρ
Σε κάθε στροφή μ’ ελπίδα
Θα καρτερώ να σ’ αντικρύσω....
Σε κάθε τ’ αγέρα φύσημα
Θα ψάχνω τ’ άρωμά σου...

Με μάτια καρφωμένα στο άπειρο
Και πάνω από τη θάλασσα
Σε κάθε ορίζοντα
Θ’ αγναντεύω τον ίσκιο των ματιών
σου
Μέχρι να ξεχάσω το χρώμα τους!
Ώσπου να πατήσω την κορφή
Θα κρατιέμαι από πέτρα και θυμάρι
Σα να κρατώ τα χέρια σου.
Θα πετώ πάνω από πόλεις και
κάμπους
Το πλήθος κι ο πλούτος
Τάχατες μήπως σε κρύβουν,
Θα ακολουθώ τη μορφή σου
Με τη σκέψη ακουμπισμένη στον ήλιο
Και σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου
Θ’ ακούω τ ‘ όνομά σου
Ζωσμένος λαχτάρα κι ελπίδα
Για τη μεγάλη στιγμή
Και θα ρωτώ τα λάθη μου γιατί
Εξοργίσανε τη μοίρα την καλή!
Σπύρος Κ. Χόρτης (Μανταγιάννης)

Ένας μετά τον Άλλο
Έτσι που τώρα παίρναμε
Το δρόμο τον μεγάλο,
Ολοένα και ταχύτερα,
Ένας μετά τον άλλο
Σακατεμένοι απόμαχοι,
Με τις πληγές ακόμα,
Νωπές από τα βάσανα,
Σερνόμαστε στο χώμα
Που κάποτε φιλόξενο
Μας γέννησε και τώρα
Ξανά μας καλοδέχεται
Στην ύστερή μας ώρα
Κι εκεί που περιμένουμε
Κι εγώ με τη σειρά μου
βαθιά πια τώρα θλίβομαι,
συντρίμια τα όνειρά μου!
Θεοφάνης Κ. Χόρτης, St.
Cloyd, Mn, USA,
271/1/2007