Ο λόγος στους ξενιτεμένους μας (Φύλλο 13)

Το παρακάτω  ποίημα εκφράζει τη νοσταλγία  και τη συγκίνηση που κατακλύζει τον ποιητή, όταν γράφει για το χωριό του.

Village of My Birth (Χωριό της γέννησής μου)

Village of My Birth

Clinging to the slope

Of your mountain berth,

Where the houses grope

Goat – like little flocks,

To secure a place

’mongst the rugged rocks,

Just a bit of space

To set safely foot,

Nestled under trees

Firm in trunk and root,

Clumped by twos and threes,

How you bring me peace and joy,

Even now through far and old,

Often still at heart a boy,

Living memories untold!

Φάνης Κ. Χόρτης, 15 -10- 2012

St. Cloud, Mn, USA.

Χωριό της γέννησής μου

κρεμασμένο στην πλαγιά

μέσα στη βουνίσια σου αγκαλιά,

εκεί όπου τα σπίτια, μαζεμένα

σα μικρά κοπάδια από κατσίκες,

για να εξασφαλίσουν μία θέση

ανάμεσα στα τραχιά βράχια,

λίγο μόνο χώρο αναζητούν

για να πατούν γερά στο χώμα,

κουρνιασμένα κάτω από δέντρα

με δυνατό κορμό και ρίζες,

σε ομάδες δυο - δυο ή τρία –τρία,

Ω, πόση χαρά και ηρεμία μου φέρνετε,

ακόμα και τώρα που μ’ έχουν πάρει τα χρόνια κι είμαι μακριά σας,

μα συχνά ακόμα νιώθω παιδί,

ζωντανεύοντας αυτές τις άρρητες μνήμες!

Απόδοση στα ελληνικά: Γεωργία Αποστολάκη.