«Που ‘ναι τα χρόνια , ωραία χρόνια…»

Της ΣΤΕΦΑΝΙΑΣ ΜΠΑΣΚΑΚΗ ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΥ
Πού ’ναι τα χρόνια , ωραία χρόνια … Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτοθυμηθούμε όλοι μαζί! Έρχεστε μαζί μου στις αναμνήσεις μου;


Δεκαετία του ’80, μικρά παιδιά εμείς, σαν έκλειναν τα σχολεία το μόνο που περιμέναμε ήταν πότε θα πάμε στο χωριό μας να συναντήσουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, τους φίλους και τους συγγενείς. Να πάμε στην «Βασιλική» για τα μπάνια μας και να μαζευόμαστε στην πλατεία του χωριού μας, στον μεγάλο πλάτανο. Ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και συζητήσεων, δίχως έννοιες και δίχως το φόβο των γονιών που λείπαμε ώρες από το σπίτι. Το τηλέφωνο θυμάμαι ήταν στο μαγαζί του κυρ Δήμου στην πλατεία και πηγαίναμε κάπου-κάπου, για να επικοινωνήσουμε με δικούς μας ανθρώπους που δεν είχαν τη δυνατότητα να είναι κοντά μας. Κάτω από την πλατεία ήταν και διατηρείται ακόμη από άλλον ιδιοκτήτη, το καφενείο της θεια Μέλπως, που σχεδόν κάθε βράδυ η μυρωδιά του κοκορετσιού έφτανε μέχρι τα σπίτια κάτω από το σχολείο. Για νερό πηγαίναμε με τον παραδοσιακό τρόπο και γεμίζαμε τα παγούρια μας από την πηγή στους Αϊ Πέντε. Πηγαίναμε και στα σπίτια των θειάδων και τρώγαμε ζυμωτό ψωμί με ρίγανη, λάδι και φέτα , την περίφημη «ριγανάδα».

Τα καλοκαίρια περνούσαν για μας όμορφα, χωρίς κάτι περισσότερο, χωρίς κάτι λιγότερο. Θυμάμαι επίσης που διοργανώναμε μικροθεατρικές παραστάσεις μεταξύ μας, με διοργανώτρια τη Σταυρούλα Βουκελάτου, πότε στην πλατεία του χωριού, πότε στο σχολείο ή καμιά φορά και στην ταράτσα κάποιου σπιτιού. Τι ωραία χρόνια!!! Επίσης ο τότε πρόεδρος του χωριού μας, ο κ. Ιωάννης Χόρτης, διοργάνωνε διάφορες εκδηλώσεις, όπως εκδρομές, μπαλέτα και χορευτικά στα οποία χορεύαμε εμείς, τα παιδιά του χωριού. Άλλο κομμάτι των αναμνήσεων, η τέλεια διασκέδαση για εμάς τα παιδιά, τα πανηγύρια στο χωριό μας πότε στον πλάτανο και πότε στο σχολείο… Πολλά παιδιά τότε και τώρα ακόμη περισσότερα, αλλά πού είναι; Τι έχει αλλάξει; Τι λείπει; Τότε δεν είχαμε και περνούσαμε τέλεια. ΤΩΡΑ;

Ας μοιραστούμε όλοι μαζί τις αναμνήσεις μας και ελπίζω με το καλό να έχουν ανάλογες και τα παιδιά μας αργότερα.