Μπάρμπα Τιπούκειτος: «Εχω ένα όνειρο…»

Η συζήτηση από νια µεγάλη παρέα συγχωριανών που δίνουνε το παρόν κάθε καλοκαίρι στην πλατεία των Χορτάτων, ανάµεσά τους και προγιαστοί[1], έχει να κάµει µε τα προβλήµατα του χωριού και του νησιού µας. Άλλος µιλάει για το κτήριο του ∆ηµοτικού που ρειπίζει κι ας είναι το µοναδικό κτήριο που θα εµπόρειε να στεγάσει το πολιτιστικό απόθεµα του χωριού, άλλος για το προβληµατικό δίκτυο ύδρευσης και την έλλειψη αποχέτευσης, άλλος φωνάζει για την έλλειψη καθηµερινής συγκοινωνίας των χωριών τ’ς Νοτιοδυτικής Λευκάδας, άλλος γι’ άλλα.

Μνήμες του μπάρμπα Κωστάγγελου Χόρτη

Ο αείμνηστος Κωστάγγελος Γ. Χόρτης ήταν ένας προικισμένος συγχωριανός, με μνήμη ελέφαντα και μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία του χωριού μας, παρόλο που δεν είχε τελειώσει το Δημοτικού. Καρπός αυτού του ζήλου είναι ένα πολύτιμο χειρόγραφο, που ευγενικά μας παραχώρησε ο γιος του Φάνης, πανεπιστημιακός στις ΗΠΑ και ποιητής, το οποίο αναφέρεται σε ποικίλες όψεις της κοινωνίας και της ιστορίας των Χορτάτων από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Γεγονότα και σχόλια 24ου Φύλλου

Ο «Δάσκαλος» Πολυχρόνης Σίδερης «αεί γεωμετρεί»
Στις 12 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του ιδιαίτερα αγαπητού τοις πάσι μαθηματικού και συγγραφέα Πολυχρόνη Σίδερη, με τίτλο «Μαθηματικά Στιγμιότυπα».

Ένα νοικοκυριό στα Χορτάτα των αρχών του 18ου αιώνα

Του ΑΓΓΕΛΟΥ Γ. ΧΟΡΤΗ
Στο ερώτημα ποια ήταν η εικόνα ενός νοικοκυριού σε μια αγροτική κοινότητα, όπως  ήταν τα Χορτάτα αλλά  και όλες οι αγροτικές κοινότητες, στις αρχές του 18ου αιώνα, μπορούμε να λάβουμε απαντήσεις από τα νοταριακά έγγραφα της εποχής, με βάση τα οποία μας δίνεται η δυνατότητα να ανασυνθέσουμε την κοινωνική και οικονομική ζωή και τα προβλήματα των ανθρώπων που ζούσαν τότε.

Ένα χωριό που χάθηκε

Του ΣΠΥΡΟΥ Ν. ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΥ
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα όμορφο μικρό χωριό με πανέμορφη θέα το Ιόνιο πέλαγος, που το λέγανε Άη-Θόδωρο. Τα παραδοσιακά πέτρινα σπιτάκια του ήταν πνιγμένα στο πράσινο. Στην είσοδο του χωριού υπήρχε μια μικρή πλατεία. Στο κέντρο της υψωνόταν ένας αιωνόβιος πελώριος πλάτανος και δίπλα του μια γέρικη ελιά με μια μεγάλη κουφάλα στον κορμό της, που μπορούσε να κρυφτεί μέσα της ένα παιδί.