Μνησιπήμονα

Του ΣΠΥΡΟΥ Κ. ΧΟΡΤΗ (ΜΑΝΤΑΓΙΑΝΝΗ)

Πάει ο καιρός
που ο παππούς,
εκεί στην ησυχία του χωριού,
μέσα στο κρύο του χειμώνα,
κάθε βράδυ άρχιζε
Τα παραμύθια
Για τρανούς βασιλιάδες
και πριγκιπόπουλα
Για καλές βασίλισσες,
κακές μάγισσες
και πεντάμορφες βασιλοπούλες

Για ήρωες
και άγρια θεριά …
Εκεί στη γωνιά,
ανασκαλεύοντας τα κάρβουνα
με τ’ αποκλάδι …

Κι εμείς μικρά
να ζούμε κόσμους ονειρεμένους
και λαχταριστούς
Που τόσο ψεύτικοι αποδείχτηκαν
Κι οδυνηροί

Τότε…

Τώρα έχει φύγει ο παππούς,
τα βασιλόπουλα κι οι βασιλιάδες
Τέλειωσαν τα παραμύθια …

Κι αν ζήσανε αυτοί καλά,
Εμείς δεν ζήσαμε καλύτερα



Εικόνα (απ’ το οικογενειακό άλμπουμ της οικογένειας Κώστα Στ. Μανταγιάννη): Η μορφή του δεινού «παραμυθά» μπάρμπα Στεφανή (πού τα θυμόταν τόσο πολλά;), παππού του ποιητή, δεσπόζει στη φωτογραφία (καθιστός, με το μπαστούνι και πολιάν την κεφαλήν και το μουστάκι) . Ευτύχησα κι εγώ να απολαύσω από τα χείλη του το «Μια φορά κι έναν καιρό» της «Γενοβέφας» και δεκάδων ακόμη παραμυθιών.