Είναι γνωστό πως τα λευκαδίτκα κεντήματα με την καρσάνικη βελονιά, πραγματικά έργα τέχνης, τείνουνε να εκλείψουνε, γιατί δεν υπάρχουνε κεντήστρες. Η καρσάνικη – λευκαδίτικη βελονιά κεντιέται απ’ την ανάποδη πλευρά του υφάσματος. Η αρχή και το τέλος τ’ς κλωνάς κρύβεται μες στο κέντημα. Υπάρχουνε διάφορες βελονιές: καφασωτή, ανεβατή κ.ά.
Στη φωτογραφία χορτιώτικο κέντημα με καρσάνικη βελονιά, το οποίο παραπέμπει σε αρχαιοελληνικά σχεδιαστικά μοτίβα.
Οι «πατσούρες»
Τ’ς παραμονές των Χριστουγέννων οι γυναίκες του χωριού επλάθανε, εκτός απ’ τα χ’στόψωμα, και το «σταυρό», που για το ψήσιμο τον εβάνανε σε τεψί. Στα κενά που εμένανε στ’ς 4 γωνίες του σταυρού τα εσυμπληρώνανε με ζ(υ)μάρι στο οποίο επροσθέτανε από ένα αβγό, κόκες από αμύδαλα ή καρύδια και, φυσικά, και κανελογαρούφαλα. Αυτά τα 4 συμπληρώματα ήτανε οι περίφημες «πατσούρες». Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων συγκεντρωνόντανε γύρω απ’ το τραπέζι όλη η οικογένεια (αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, συγκεντρώνεται και σήμερα), για το κόψιμο του σταυρού. Στο κέντρο του τραπεζιού ετοποθετούσανε ένα μπουκάλι κρασί , ενώ το φαγητό ήτανε νηστήσιμο. Ο αρχηγός της οικογένειας εχάραζε με νια (=μια) λεπίδα το σταυρό σε 4 κομμάτια και τον έβανε απά’ στο μπουκάλι. Ούλα τα μέλη της οικογένειας επιάνανε το σταυρό και αντάλλασσανε ευχές, παίρνοντας ο καθένας το κομμάτι του. Τ’ ς πατσούρες τ’ς εδίνανε οι νοικοκυρές στα παιδιά την επομένη, ανήμερα των Χριστουγέννων.
Ε. Γ. Χόρτης
Το γράμμα της Σύνταξης
Άρθρο του ΑΓΓΕΛΟΥ Γ. ΧΟΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου