Ποικίλα 17ου Φύλλου

Το αίμα νερό δε γένεται

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των εν Αθήναις Βονιτσάνων ο «Αμβρακικός» και μέλος του ΚΣ της ΟΠΣΥΞ.είναι και Λευκαδίτης (Χορτιώτης) και Βονιτσάνος. Πρόκειται για τον Διονύση Χόρτη, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από το χωριό μας. Μεταφέρω τις πληροφορίες που μας έστειλε: «Το σόι μου ξεκινά πριν από 200 χρόνια στα Χορτάτα Λευκάδας επί Ενετοκρατίας. Ο παππούς μου γεννήθηκε στην Πωγωνιά το 1905 και παντρεύτηκε τη βονιτσάνα Ντίνου Δήμητρα.Ο πατέρας μου Χόρτης Νίκος, ο αποκαλούμενος Σλιάμης, γεννήθηκε στην Βόνιτσα το 1930. Το 1947 σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στα δύσκολα εκείνα χρόνια έφυγε στην Αθήνα, όπου γεννήθηκα και διαμένω με την οικογένειά μου […]. Το πολιτιστικό έργο του Συλλόγου μέσα στον ένα μόλις χρόνο λειτουργίας υπό το νέο ΔΣ δεν αρκείται μόνο στην κοπή πίτας σε ένα αντάμωμα ή σε εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Η ποιοτική προσφορά ενός Συλλόγου κρίνεται και από άλλες κινήσεις που προσφέρουν στο πνεύμα και τον πολιτισμό ενός τόπου. Και προς αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε […]». Εμείς, αφού τον ευχαριστήσουμε για την λεπτομερή ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες του Συλλόγου του οποίου ηγείται και τον συγχαρούμε, του ευχόμαστε καλή επιτυχία στο έργο του.

Εκκολαπτόμενος «νονός»

Ο μικρός Βίτο επιστρέφει από το σχολείο του αγανακτισμένος και λέει στον πατέρα του: - Πατέρα, στο σχολείο με λένε μαφιόζο. - Αυτό, παιδί μου, άστο σε μένα. Θα μου πεις μόνο ποιος είναι και θα του δείξω πόσα απίδια παίρνει ο σάκος. - Πρόσεξε όμως, πατέρα. Να φανεί σαν ατύχημα! [Σπύρος Χόρτης (Μανταγιάννης)]

Το θάμα

Κλείνω τα μάτια κι έρχομαι,

κοντά σου όπως τότε,

που ρώταγες τι σκέφτομαι,

κι αν θα γυρίσω, πότε

Κι εγώ με κάποια πρόφαση

ή διστταγμό, θυμάσαι,

είπα πως τέτοια απόφαση,

όποτε κι όπου να’ σαι

πρώτη θα μάθεις άμποτε

κι εγώ τον δρόμο πήρα,

του γυρισμού αν κάποτε,

θα το ’φερνε η μοίρα

να γίνει τέτοιο θάμα

όπως και το ’χω τάμα

Θεοφάνης Κ. Χόρτης,

St. Cloyd, Mn, USA