Ποικίλα 15ου Φύλλου

Αν ειχα ηλιος γεννηθεί
Αν είχα ήλιος γεννηθεί,
να ζέσταινα τούτη τη γη
Αν μ’ είχε ορίσει ο θεός
να κυβερνάω το ηλιοφώς

Αν είχα ουρανό να ταξιδεύω,
τον κόσμο από ψηλά να διαφεντεύω
Αν μου ‘χε δώσει δύναμη ζωής            
στα ζωντανά τούτης της γης
Θα ίσιωνα την πλάση αυτοστιγμεί
Να’ναι επίπεδη και όχι στρογγυλή    
Τον κόσμο θ’ άπλωνα εμπρός μου
να χαίρεται ισότιμα το φως μου

Θα σκόρπιζα την άφωτη νυχτιά
κι από τον ουρανό τη συννεφιά
κι ούτε θα διαχώριζα λαούς
σε πλούσιους, μεγάλους και μικρούς
Θα ζούσε κάθε ζωντανό
κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
Κι ευτυχισμένοι οι ανθρώποι,
γιατί η γη δε θα ’ταν τόπι.
Σπύρος Κ. Χόρτης (Μανταγιάννης)

Κι αν ήτανε
Κι αν ήτανε το πέρασμα του χρόνου μόνο,
κι αν ήτανε ο θάνατος το τέλος της ζωής,
κάτι δεν θα’ μενε στο Σύμπαν απ’ τον πόνο,
το αίμα που ποτίσαμε τα χώματα της γης;

Κι αν ήτανε τα δάκρυα που χύσαμε ποτάμια,
κι αν ήτανε ο ίδρωτας βροχή περαστική,
στον όχθο δεν θα φύτρωναν ακόμα τα καλάμια,
όσο κι εμείς αν φεύγαμε σαν μπόρα βιαστικοί;

Κι αν ήτανε πως χτίσαμε στην αμμουδιά τα κάστρα,
κι αν ήτανε που αφήσαμε τα πέλματα ρηχά,
ερείπια δεν θα’μεναν στον ήλιο ή με τ’ άστρα,
της νύχτας δε θα βγαίνανε βρυκόλακες κρυφά;
Κι αν ήτανε … κι αν ήτανε … πώς να το πω, τι κρίμα
πως παν όλα, χαθήκανε, σαν να τα πήρε κύμα!
Θεοφάνης Κ. Χόρτης,  St. Cloyd, Mn, USA, 
12 /1/2012