
(Καμιά σχέση με την άρμη).
Υλικά: μόγαλο (το γαλακτοειδές υγρό που βγαίνει - στάζει από την τσαντίλα κατά τη διαδικασία παρασκευής τυριού), γάλα και ένα ασκί (σκουπούλι) μετρίου μεγέθους από δίμιτο, δηλαδή από πανί με πυκνή ύφανση.
Παρασκευή: Βράζουμε το μόγαλο και φτιάχνουμε μυζήθρα, την οποία διαλύουμε σε μια κατσαρόλα με γάλα και στη συνέχεια την τοποθετούμε στο ασκί. Ακολούθως, κρεμάμε το ασκί σε ένα δέντρο ή σε ένα χοντρό καρφί στην καρίνα του σπιτιού, για να είναι στον αέρα πανταχόθεν ελεύθερο, να φεύγουνε τα ζουμιά και να μη χαλάει. Τέλος, βράζουμε καθημερινά γάλα - επί ένα εικοσαήμερο περίπου - που το προσθέτουμε στο ασκί και πήζει με την επίδραση της μυζήθρας. Προϊόν αυτής της διαδικασίας είναι η σαλαμούρα, έτοιμη για «κένωμα», ένα παχύρρευστο υγρό που έχει αποκτήσει μια ξινή, κρεμώδη και υπέροχη γεύση. Εξυπακούεται ότι κάθε φορά που κρίνουμε σκόπιμο συμπληρώνουμε με γάλα. Το έδεσμα είναι τόσο εύγευστο, ώστε «να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου