Ο λόγος στους ξενιτεμένους μας

Στο πρώτο ποίημα ο ξενιτεμένος μας ποιητής Φάνης Κ. Χόρτης με ελεγειακούς τόνους αναπολεί τα παιδικά Χριστούγεννα στο χωριό, ενώ στο δεύτερο, γραμμένο στα Χορτάτα τον περασμένο Αύγουστο, το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η χαρμολύπη.

Χριστούγεννα
Ανήμερα Χριστούγεννα, κι όπως και τα’ άλλα χρόνια
που’χω περάσει μια ζωή ολόκληρη στα ξένα
νοσταλγικά με την καρδιά και με το νου θυμάμαι,
τα περασμένα, τις γιορτές κι ανάθελα δακρύζω
όταν σαν χτες στη θύμηση και πάλι τ’ αντικρίζω
να ορθώνονται ολοζώντανα μπροστά μου λες και να’μαι
παιδάκι που ξανάζησα χαρούμενα καθένα
στην κόλαση της μοναξιάς, της ξενιτιάς τα χιόνια.

Όσο κι αν λείπω μακριά, πώς θα’ταν να ξεχάσω
Μέρες Καλές που πέρασα στο σπίτι μας αντάμα,
στη θαλπωρή αστείρευτης αγάπης και φροντίδας
από γονιούς που πάλευαν καρτερικά στη ζήση,
μπόνόρα από το χάραμα και πέρ’ από τη δύση,
κρατώντας έτσι ζωντανή τη σπίθα της ελπίδας
πως θα’ρθουν μέρες πιο καλές, χαρούμενες που τάμα
κι εγώ τους έκαμα του γυρισμού μαζί τους να περάσω.

Αλλιώς η μοίρα το’θελε, και τώρα μου’χει μείνει
βαθύς καϋμός, παράπονο, μέρα και νύχτα λύπη.
Κι όμως κι εγώ σαν έρχονται Χριστούγεννα θυμάμαι
ακόμα πως με τι χαρά περίμενα να φέξει,
είτε με ήλιο λαμπερό ή σύννεφο να βρέξει,
όλοι μαζί εωθινά στην εκκλησά να πάμε
ντυμένοι με τα γιορτινά «καλά « μας κι ας μας λείπει
το λούσο για ν’ ακούσουμε το «επί γης ειρήνη».

Κι ύστερα πάλι σπίτι μας γυρίζοντας να βρούμε
της Μάνας τα Χριστόψωμα, τις βλάχες, τα κουλούρια
με του Χριστού τη γέννηση στη μέση σφραγισμένα,
κι ό,τι καλούδι της γιορτής στο φτωχικό μας λάχει.
Όλα στερνά τα σκέφτομαι κι ό,τι και πλούτη να’χει
τούτος ο κόσμος σήμερα είναι μαγαρισμένα
όλα πια βεβηλώθηκαν στου υλισμού τη φούρια,
τόσο που και Χριστούγεννα σαν άπιστοι να ζούμε!
Κι είναι γι’ αυτό που μοναχός νοσταλγικά πια τώρα
στα παιδικά Χριστούγεννα γυρίζοντας μαράζι,
κατάκαρδα ανίατο σαν του χειμώνα μπόρα
η θύμιση τα σωθικά πιο λαίμαργα σπαράζει!

Κι όμως κι ακόμα τότενες, ευλογημένη ώρα,
ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη μου χαράζει.

Θεοφάνης Κ. Χόρτης, 15 /11/2012
St. Cloud, Mn. USA.

Too soon Again To Part After so manyyears passed in hopes of my return back home again, my yearn fullyfullfilled, at last, today, I stand gasing across this tiny piece of earth that gave me live at birth, through grateful, at the throes of mixed emotions, joy and pain, so blessed, yet bereft of most, so littl left of all I knew and still retain in memories etched in my heart and all too soon again to part! ΘεοφάνηςΚ. Χόρτης, 15-8-2013, Hortata, Lefkas, Greece.

Πολύ νωρίς για να πω αντίο Μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν Με την ελπίδα του γυρισμού Στην πατρίδα, ο πόθος μου Εκπληρώνεται, επιτέλους. Σήμερα μένω να ατενίζω με ευγνωμοσύνη Τούτο το μικρό κομμάτι γης Που  μου χάρισε ζωή μετά τη γέννησή μου, Μέσα στη δίνη των ανάμικτων συναισθημάτων, Της χαράς και του πόνου, Σ’ έναν τόπο τόσο ευλογημένο, Που ωστόσο του έχουν απομείνει ελάχιστα Από όλα όσα γνώριζα και διατηρώ στη μνήμη μου, Αναμνήσεις που είναι χαραγμένες στην καρδιά μου Κι είναι πάλι πολύ νωρίς να αποχωριστώ! Θεοφάνης Κ. Χόρτης, 15-8-2013, Μετάφραση: Γεωργία  Ευστρ. Αποστολάκη