Μακρινοί αντίλαλοι

Της ΛΟΥΛΑΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗ - ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Με χαρά μας διαπιστώνουμε πως η έκδοση της εφημερίδας σε όσους από τους ξενιτεμένους συγχωριανούς μας μπορέσαμε να στείλουμε το πρώτο φύλλο τούς έδωσε χαρά, συγκίνηση και, κυρίως, τους προκάλεσε μεγάλη νοσταλγική διάθεση για την πατρίδα. Τους ευχαριστούμε για τα καλά τους λόγια.
 Ένας από τους συγχωριανούς μας, που ζει στη Μινεσσότα της Αμερικής από το 1955 και πήρε την εφημερίδα μας είναι ο Φάνης Χόρτης, γιος του μπάρμπα Κωστάγγελου. Ο Φάνης από το 1950 ως το 1955 διακρίθηκε ιδιαίτερα ως μαθητής του σπουδαίου τότε Οκταταξίου Γυμνασίου Λευκάδας. Στην τελευταία τάξη ήταν, ως ο πρώτος σε επίδοση και ήθος μαθητής, σημαιοφόρος του Σχολείου. Σπούδασε στις ΗΠΑ χημικός με υποτροφία και σταδιοδρόμησε ως καθηγητής πανεπιστημίου. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ανάμεσα στα πνευματικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγεται η ποίηση.
Εκτός από τα επαινετικά λόγια και τη συναισθηματική φόρτιση που είναι διάχυτη στο γράμμα που μας έστειλε, λάβαμε με ιδιαίτερη συγκίνηση και δύο από τα ποιήματά του, για τα Χορτάτα και τη Λευκάδα. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα και του ευχόμαστε υγεία και σύντομα να βρεθεί κοντά μας.

Χορτάτα
Χωριό ’που πρωτογνώρισα
το φως και τη ζωή
και καλοκαίρια πέρασα
αξέγνοιαστα παιδί

πόσες φορές σε σκέφτομαι
με πόνο στην καρδιά
προσκυνητής σαν έρχομαι,
τη μέρα, τη βραδιά

Κι είναι στιγμές σαν όνειρο,
που μέσα στη νυχτιά,
κρατώ πιστά σα λάφυρο
στην έρμη ξενιτειά

τη θύμηση στο πέρασμα
του χρόνου, τη φθορά,
ακόμα την ελπίδα

του γυρισμού στο γέρασμα
να βρω στερνή φορά
ανάπαυση, Πατρίδα!

Λευκάδα
Πόσες φορές ανάθελα
τα μάτια μου δακρύζουν,
όταν στου ονείρου τ’ άρμενο,
στης νύχτας τη γαλήνη

το πέλαγος αλάθευτα
περνώντας αντικρύζουν
τ’ απάνεμο λιμάνι σου
μες της ζωής τη δίνη.

Νησάκι αφροστόλιστο,
κι ορθώνεσαι μπροστά μου
καλόδεχτα μες τη νυχτιά,
πριν σβήσει ο Αυγερινός,

και ναυαγό με δέχεσαι
στη θαλπωρή της άμμου,
μάνα Λευκάδα, λίκνο μου
και τάφος μου στερνός.

Φάνης Κ. Χόρτης

Τα ποιήματα που δημοσιεύουμε διακρίνονται για την υψηλή ποιητική τους πνοή και ο Φάνης μάς αποκαλύπτει
μ’ αυτά μια άγνωστη πτυχή της προσωπικότητάς του, εκείνη του γνήσιου ποιητή, που μετουσιώνει τις μνήμες και τα βιώματά του σε αληθινή ποίηση. Να ’σαι καλά, Φάνη, ακμαίος και δημιουργικός και σε περιμένουμε στην πατρίδα.
Άγγελος Γ. Χόρτης