Ποικίλα 5ου Φύλλου

Στο μοσκαρδίνι (Ε. Γ. Χόρτης)
Μαϊστρε, κλέψε τ’ άρωμα από το μοσκαρδίνι,
τρικύμισέ το απάνω μου τη μύτη μου να σπάσει
και για να μπει στα κύτταρα  όλη του η σαγήνη
τις πόρτες έχω ανοιχτές, ως την ψυχή να φτάσει.

 

Ο λόγος στους ξενιτεμένους μας «(…)ἱέμενος (Ὀδυσσεύς) καὶ καπνὸν ἀποθρᾐσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται» [=και μοναχά καπνό απ’ το μπουχαρί του πατρικού του να ’βλεπε να  βγαίνει, κι ας πέθαινε].                                       (Ομήρου Οδύσσεια, α, 58-59)		Επίκαιρη χορτιώτικη παροιμία: Του φτωχού το εύρημα ή καρφί ή πέταλο!
Στον πατέρα μου Λίγα λουλούδια μείνανε στο κτήμα σου, πατέρα, μισόξερα, και βγήκανε αγκάθια πέρα ως πέρα εκεί που τόσο μόχθησες και το ’κανες σαν κούκλα όλα που τόσο αγάπησες πια τα ’φαγε η πανούκλα. Αχ, δόλιε, πού να το ’ξερες πώς να το ξέραμε όλοι όλα τα παίρνει ο χρόνος κι όσα λουλούδια μου ’φερες, πατέρα, απ’ το περβόλι τα ξέρανε ο πόνος! Θεοφάνης Κ. Χόρτης, Μινεσσότα-ΗΠΑ, Γενάρης 2012