Το γράμμα της Σύνταξης

Αγαπητοί συγχωριανοί,
Παίρνoυμε απίδρομο απ’ το "μεγάλο χωριό", για να βγάλουμε ετούτηνε τη φυλάδα, που θα να ’ναι, λάζω, το μαγικό στρωσίδι,κάτι σαν αερόπλανο, για να μπαρκάρουμε σ’ αυτό απ’ όπου κι αν είμαστε,ακόμα κι απ’ την Αμερική και την Αυστράλια,και να προσγειωνόμαστε στο Πι και Φι στα Χορτάτα.

Έχουμε την απαντοχή κάθε φορά που θα κρατάμε στα χέρια μας και θα ξεφυλλίζουμε ετούτοτο φύλλο πως θα φτάνουμε με το νου μας απ’ το Κανάλι στον Αη Θόδωρο, κι απ’ το Σουλάκι στην Παναγιά καιτην Κολόνη
και πως θα κάνουμε σουλάτσο όπου τραβάει η ψυχή μας. Εβάλαμε στο νου μας ένα τρελόόνειρο: να μην υπάρξει έστω καιένας Χορτιώτης, που θα σκεφτεί πως δεν τονε λογαριάσαμε, πως δεν του κάμαμε χώρο στο στρωσίδι, να μην υπάρξει κανέναςπου να πει:“Για τρα δα κατιφρόνιο για μένανε!”.

Όπως όμως ούλοι ξέρουμε, γι αυτό το “φανταστικό» ταξίδι, πρέπει να φκιάσουμε το στρωσίδι με τρόπο που να μην ξεφτίζει. Για να γένει όμως γερό κι όμορφο θέλει ούλοι ν’ αϊτάρουμε και να μη ρεβαρδάρουμε, αφήνοντας δυο τρία άτομα να στήσουνε έναν κουτσαργαλειό και να φκιάσουνε μια κουρελαρία στο χάλι της το μαύρο. Έτσι μετά χαράς θα δεχτούμε τη βοήθεια απ’ τονκάθε συγχωριανό, μ’ όποιον τρόπο θέλει και μπορεί, εφαρμόζοντας τη βασική εντολή των προγόνων μας “Θέλεις θέριζε και δένε, θέλεις δένε και κουβάλα”. Μια παλιά φωτογραφία, ένα προικοσύμφωνο, ένα σκίτσο, μια καλή ιδέα, ακόμα και μια πατσόλα χορτιώτικη είναι υλικό πολύτιμο, για να γένει το στρωσίδι πραγματικά μαγικό. Χτυπάμε, λοιπόν, την καμπάνα τ’ς Αη Κατερίνης, που ακούγεται στα πέρατα του κόσμου (αλλά μοναχά από Χορτιώτες), και διαλαλούμε: «Ακούστε, ορέ, συγχωριανοί! Με εντολή των προγόνων να πέστε ούλοι με τα μούτρα σαν τα λιγκόνια, για να φκιάστε το μαγικό στρωσίδι – φλάδα που θα γράφει στη μόστρα “Τα Χορτάτα” και να μηναλλαξομουσουδιάζετε ακούγοντας το ρήμα “αϊτέρνω” ούτε να καταδέχεστε να σας βγάνουνε με τογράβαλο ό,τι έχετε να δώσετε. Κι αν κάποιοι θέλετε μαύλισμα και παρακάλια, σκεφτείτε ότι δενταιριάζουνε ούτε αυτά ούτε και τα “δεν αδειάζω”, “δε μου κουτάει” στη χορτιώτικη παράδοση και το χορτιώτικο ήθος. Το διασίδι θα κρατάει τρεις μήνες, δηλαδή κάθε τρεις μήνες θα φκιάνουμε κι από νατέτοιο στρωσίδι και θα το στέλνουμε στους ανά τον κόσμο συγχωριανούς. Χρειάζονται όμως και κάποιοι εθελοντές –ανταποκριτές, για να ξυπνάνε εκειούς που πλαένουνε ή όσους έχουνε αλλού το νου τους. Τα σημεία διανομής, όπου ζητείται επειγόντως εθελοντής αντιπρόσωπος διαθέτων e-mail, με βάση το σχέδιο με κωδικό “Υπέρβαση Κομμένης Στράτας”, για να κοκιάρουμε το στόχο μας, θα είναι: Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Γερμανία, Νότιος Αμερική - Αργεντινή, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία. Ο κάθε συγχωριανός παρακαλείται να επαναλάβει το μήνυμα σε όσους χωριανούς είναι “βαρύκοοι” και έχει επαφή μαζί τους, χρησιμοποιώντας το γνωστό χωνί».

Ούλη, λοιπόν, αυτήνη η φασαρία και το λαχομανητό αξίζουνε τον κόπο, για να μας ταξιδέψουνε στο
χτες, στη χορτιώτικη κουλτούρα και τρόπο ζωής και να μας φτάσουνε απ’ τις “αλογομάντρες” στη
σύγχρονη εποχή. Έχουμε ετούτο το χρέος, να φέρουμε κοντά, έστω και παδείροντας, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΟΡΤΙΩΤΕΣ.

Μ’ αυτό το πνεύμα, αγαπητέ συγχωριανέ
Μην ξεχαστείς και μη μεθάς με νόθες απολαύσεις
και τα Χορτάτα απαρνηθείς κι αλλότρια προτάξεις.
Σύμπνοια, αγάπη και στοργή, αυτά τα όπλα μόνο
νικούν τα μαύρα σύγνεφα, το άγχος και τον πόνο.
Αν δεν αισθάνεσαι καλά, μίλα στο χωριανό σου,
αυτόν πάντα να θεωρείς σαν τον ψυχίατρό σου.
Τον ίδιο αγέρα ανάπνευσες, την ίδια γη πατούσες
το ίδιο κρέπ σχημάτιζαν απκάτου οι πατούσες.
Στην πέτρα ζυμωθήκαμε, μας λείπουνε οι κάμποι,
μα σαν τον ήλιο του χωριού ήλιος αλλού δεν λάμπει.

Για τη Σύνταξη: Έκτορας Γ. Χόρτης